Η ζωγράφος Πελαγία Ταμπακάκη μιλά για την έκθεσή της στην Γκαλερί Χρυσόθεμις

Λήδα Παναγιωτοπούλου:
Πελαγία θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια είναι η άποψή σου για τις γυναίκες γιατί βλέπω ότι στην ατομική σου έκθεση που παρουσιάζεται εδώ στην γκαλερί Χρυσόθεμις δεν εμφανίζεις απλά την γυναικεία παρουσία αλλά εμβαθύνεις πολύ στον κόσμο των γυναικών.

 

Γιατί οι γυναίκες στην εποχή μας και γενικότερα είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας αδικημένο και ήθελα να προβάλω αυτό το κομμάτι και να παρουσιάσω την γυναίκα σε όλες της τις εκφάνσεις ως μητέρα, ως ερωμένη και γενικά σαν παρουσία η γυναίκα πως επηρεάζει.

 

Σε σχέση με πολλά χρόνια πίσω είναι αλήθεια ότι έχουν αρκετά πράγματα κατακτηθεί. Τυχαίνει να είμαστε εδώ τρεις γυναίκες που συνομιλούμε, θα ήθελα λοιπόν να σε ρωτήσω: έχει πραγματικά αλλάξει κάτι ουσιαστικό;

 

Θεωρώ ότι η γυναίκα έχει κατακτήσει κάποια πράγματα μέσα στην διάρκεια των ετών αλλά κάποιοι ακόμα πιστεύουν ότι η γυναίκα δεν μπορεί να καταφέρει πράγματα σε πολλούς τομείς ενώ έχει αποδείξει το ακριβώς αντίθετο.

Εγώ αυτό που ήθελα να παρουσιάσω, είναι ότι η γυναίκα μπαίνει δυναμικά στον χώρο και μπορεί να αφήσει το αποτύπωμά της.

Έχει πολλά να δώσει η γυναίκα και αυτό δεν της το χαρίζει κανείς, το κερδίζει μόνη της κάθε φορά. Είναι ένας μικρός αγώνας μέσα στην ζωή που αποδεικνύει πως κάθε γυναίκα μπορεί να κάνει πάρα πολλά πράγματα που οι άντρες θεωρούν πως δεν θα τα καταφέρει.

Και είναι κάθε φορά μια μικρή νίκη της γυναίκας και αυτό θέλω να δείξω, την δυναμική γυναίκα της εποχής μας, το πως έχει εισβάλει στον χώρο της εργασίας, και τα συνδυάζει όλα και ως μητέρα και ως σύζυγος και ως επαγγελματίας και τα καταφέρνει και βγαίνει στο τέλος νικήτρια.

 

Άρα έχουμε ακόμη πολλούς αγώνες να δώσουμε και κάποιους ίσως έχουμε κερδίσει.

Ξανακοιτώντας τα έργα παρατηρούμε ότι τα περισσότερά σου είναι δουλεμένα κυρίως σε ακρυλικό.

 

Είναι κυρίως ακρυλικά και κάποιες τέμπερες. Το έχω δουλέψει το υλικό αυτό οκτώ χρόνια και νομίζω ότι το έχω κατακτήσει πια, εκφράζω αυτά που θέλω, τις ευαισθησίες μου, τα συναισθήματά μου, νομίζω λοιπόν ότι και με το ακρυλικό και με το λάδι μπορώ να τα καταφέρω.

 

 

Οπότε ουσιαστικά μέσα από αυτήν την έκθεση εξυμνείς την γυναίκα;

 

Ακριβώς. Κρύβει έναν μικρό θαυμασμό για την προσπάθεια της γυναίκας να δείξει πως μπορεί να καταφέρει πράγματα μέσα στην διάρκεια των ετών και τις προσπάθειες που κάνει φτάνοντας στην σύγχρονη εποχή.

 

Παρατηρούμε ότι παρουσιάζεις μεγάλη γκάμα γυναικών στην έκθεσή σου.

 

Έτσι ακριβώς από νεαρές ηλικίες μέχρι μεγάλες ηλικίες γιατί από μικρή η γυναίκα μπαίνει στο σκεπτικό να αποδεικνύει την αξία της.

 

Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το συγκεκριμένο θέμα;

 

Τα τελευταία δέκα χρόνια. Με απασχολεί πολύ.

Με ενδιαφέρει πάρα πολύ να βλέπω τον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων, να αποτυπωθεί αυτό στο πρόσωπό τους στην κίνησή τους, πως εντάσσονται μέσα στον χώρο.

 

Σε ενδιαφέρει λοιπόν η γυναικεία προσωπικότητα στο σύνολό της.

 

Ακριβώς και γι' αυτό το λόγο θέλω να το εξωτερικεύσω για να μπορεί να το δει ο θεατής, να το εκλάβει και να το διαισθανθεί.

 

Πελαγία να σε ρωτήσω κάτι άλλο μιας που μιλάμε τελείως φιλικά και χαλαρά γιατί για την γκαλερί αυτή είναι σχεδόν αυτονόητο πως με τους συνεργάτες της υπάρχει μια άμεση επικοινωνία και δεν μιλάμε στημένα δεν έχει κανένα νόημα και ευτυχώς δεν ενδιαφέρει και τους καλλιτέχνες.

Με ενδιαφέρει γενικά η σχέση σου με την ζωγραφική:

πως ξεκίνησε, σε ρώτησε εκείνη; την ρώτησες εσύ; ήρθε και σε βρήκε;

Εγώ λέω καμιά φορά για το γράψιμο πως ήρθε και με έπιασε από το μανίκι και μου είπε δεν έχεις άλλο περιθώριο τώρα θα γράψεις.

Την Δώρα παραδείγματος χάρη ξέρω ότι την απασχολούν, εκτός από την τέχνη και την τέχνη της φωτογραφίας και πολλά άλλα θέματα.

 

Αλήθεια ήθελα και εγώ να ρωτήσω πως ξεκίνησε η ιστορία σου με την ζωγραφική;

 

Από μικρή μου άρεσε πάντα, ζωγράφιζα όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα να βρω τρόπο να εκφραστώ και η ζωγραφική ήταν το μέσο να μπορώ να διατυπώσω τα συναισθήματά μου, τις σκέψεις μου που μου έβγαιναν αυθόρμητα στο χαρτί πάνω, τα χρώματα.

Η ζωγραφική γενικότερα ήταν αυτό που με εξιλέωνε σαν άνθρωπο.

 

Σημαντική λέξη. Η τέχνη ως εξιλέωση.

 

Εγώ την τέχνη την λέω ανάσα.

 

Θα ήθελα τώρα να πω για τους χώρους, βάζω τις γυναίκες μέσα στους χώρους γιατί το κάνω αυτό γιατί κρύβουν μια ιστορία όλοι αυτοί οι χώροι. Βρίσκονται σε αυτούς τους χώρους που είναι δωμάτια παλιά που έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους άνθρωποι. Εγώ εμπνέομαι από αυτούς τους χώρους. Και αυτό θέλω να το παρουσιάσω στους πίνακές μου.

 

Ο χώρος που τοποθετείς τις ηρωίδες σου λοιπόν δεν είναι τυχαίος.

 

Όχι καθόλου τυχαίος.

 

 

Στα έργα σου παρατηρώ ότι οι γυναίκες είναι μόνες.

 

Κυρίως είναι έτσι μοναχικές, βυθισμένες στις σκέψεις τους ο χώρος τις εμπνέει να σκεφτούν, να αναπολήσουν πράγματα από το παρελθόν και μπαίνει και ένα μικρό φως, ένα φως αισιοδοξίας πως το μέλλον θα είναι λαμπρό και τα πράγματα θα αλλάξουν.

Το φως αυτό δίνει την ελπίδα μέσα στο σκοτάδι.

 

Πολύ αποκαλυπτική, έχεις μια σαφήνεια. Βέβαια η τέχνη δεν είναι απαραίτητα σαφής γι’ αυτό και υπάρχει και η αφηρημένη τέχνη όπου ο καθένας αποκωδικοποιεί ή κάτι τον αγγίζει αλλά επειδή εδώ μιλάμε για μια ζωγραφική που είναι πολύ εύγλωττη και έχει μια διαύγεια παρόλα αυτά εμείς επιμείναμε πιστεύω χωρίς να σε έχουμε κουράσει ή πιέσει να αποκωδικοποιήσουμε ακόμα περισσότερο να μπούμε ακόμα πιο πολύ μέσα στην καλλιτέχνιδα που τελικά δημιουργεί όλον αυτόν τον κόσμο με όλα αυτά που μας είπες τα οποία δεν είναι καθόλου λίγα δεν είναι καθόλου αμελητέα και είναι καλό άντρες και γυναίκες να σταθούν και στην έκθεση αλλά και να διαβάσουν αυτά που λες γιατί έτσι μπαίνουμε περισσότερο στον κόσμο σου.

Και νομίζω πως πρέπει να αγαπάς πολύ το ότι είσαι γυναίκα η ίδια γιατί αυτό είναι πολύ σημαντικό, το να είμαστε συμφιλιωμένες με το ότι είμαστε γυναίκες όπως εγώ προσωπικά το δηλώνω.

 

Ακριβώς. Γιατί είμαστε ευαίσθητα άτομα και μπορούμε και αφουγκραζόμαστε τα πράγματα γύρω μας σε μια άλλη διάσταση από ό,τι οι άντρες.

 

Εγώ λέω όμως, με το ρίσκο να γίνω λίγο αντιπαθής, ότι είμαστε δυο διαφορετικοί κόσμοι και προσωπικά δεν είμαι και πολύ αισιόδοξη μέσα σε όλη αυτή την κοινωνία την τόσο ανταγωνιστική αυτές τις εποχές.

 

Και κάπως ανδροκρατούμενη.

 

Ακριβώς. Δεν το βάζουμε κάτω αυτό εννοείται και τολμώ να πω ότι εγώ τουλάχιστον μεγαλώνοντας βλέπω ότι αγαπάμε τους άντρες, περνάμε καλά μαζί τους ή δεν περνάμε καλά ανάλογα με τις εποχές και τις συνθήκες αλλά παραμένουμε διαφορετικοί κόσμοι.

 

Ακριβώς. Και πάντα πρέπει να αποδεικνύουμε.

 

Η και να μην αποδεικνύουμε. Μήπως πρέπει να εγκαταλείψουμε το προσωπικό άγχος που έχουμε. Προς τα έξω προς την κοινωνία θα πρέπει να αποδεικνύουμε. Να το κάνουμε με λιγότερο άγχος και περισσότερη αδιαφορία στο πως θα μας εκλάβουν τελικά. Εμείς ξέρουμε ότι η κάθε γυναίκα όπως και ο κάθε άνθρωπος θα το γενίκευα αυτό, θα έφευγα τώρα από το γυναικείο θέμα και θα έλεγα ότι ο κάθε άνθρωπος αν κάνει αυτό που η συνείδηση του του επιτάσσει και αν δουλεύει εξαιρετικά πάνω σε αυτό, είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και όταν λέω κάνει δεν εννοώ απαραίτητα να είναι μια δουλειά, να είναι και μια καθημερινή πράξη, γιατί για εμένα η ταυτότητά μας είναι οι πράξεις μας.

 

 

Εκεί αφήνουμε το αποτύπωμά μας. Στην καθημερινότητα που είναι γεμάτη προκλήσεις.

 

Εγώ θεωρώ ότι ο ανταγωνισμός αυτός που είναι κυτταρικά εγγεγραμμένος στο φύλο μας πολλές φορές τον εισπράττουμε οι γυναίκες από τις ίδιες τις γυναίκες.

Εδώ για εμένα πρέπει να σταθούμε στο ότι πρέπει να υπάρχει μεταξύ μας σύμπνοια.

 

Λιγότερος ανταγωνισμός λοιπόν και περισσότερη έκφραση, περισσότερη δημιουργικότητα και να αφήσουμε την τέχνη να μιλήσει και να παρουσιάσει ό,τι συμβαίνει στην εποχή μας.

Η τέχνη πραγματικά είναι αυτή που εκφράζει τα πάντα και αφυπνίζει συνειδήσεις και ανθρώπους και φέρνει στο προσκήνιο πολλά πράγματα τα οποία είναι κρυμμένα.

 

Και δημιουργεί συγκινήσεις όπως η έκθεσή σου Πελαγία.

 

Σε ευχαριστώ πολύ.

 

Καλογρέζης 14, Πλατεία Χαλανδρίου (χάρτης)
τηλ. 210-6811418, 694-3952346
e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
site: www.chryssothemis.com
facebook: Γκαλερί Χρυσόθεμις Χαλάνδρι
instagram: gallery_chryssothemis

Ημέρες και ώρες λειτουργίας:

• Τρίτη: 11:00-14:00 & 17:30-20:00
• Πέμπτη: 11:00-14:00 & 17:30-20:00
• Παρασκευή: 11:00-14:00 & 17:30-21:00
• Σάββατο: 11:00-14:30

Γκαλερί Χρυσόθεμις: Μια διαχρονική αίθουσα τέχνης στο Χαλάνδρι