Πολιτιστικός - Επιστημονικός Σύλλογος Χαλανδρίου «ΑΡΓΩ»

Για ένα Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο: «Ναι στη φύλαξη των Πανεπιστημίων - Όχι στην αστυνομοκρατία»

Τα ελληνικά Πανεπιστήμια, όπως όλα τα Πανεπιστήμια δημοκρατικών χωρών, αποτελούν πνεύμονες μόρφωσης, ιδεών, έρευνας, δημιουργίας, δημοκρατίας. Συμβάλλουν στην κοινωνική κινητικότητα και στην πρόοδο της κοινωνίας και της χώρας. Η κοινωνία μας αναπνέει και εξελίσσεται θετικά μέσα από αυτά.

Το τελευταίο διάστημα, αξιοποιώντας μεμονωμένα και καταδικαστέα περιστατικά, καλλιεργείται επικοινωνιακά, επίμονα και συντονισμένα, η δαιμονοποίηση των Πανεπιστημίων, παρουσιάζοντάς τα ως ανεπαρκή και κέντρα εκτεταμένης ανομίας.

Με υπερβολές και ανυπόστατες γενικεύσεις συκοφαντούνται και απαξιώνονται όσο ποτέ ξανά, τόσο τα Πανεπιστήμια της χώρας μας και το εκπαιδευτικό προσωπικό τους, όσο και η νέα γενιά. Καλλιεργείται δε ένας ποινικός λαϊκισμός που τα εμφανίζει ως χώρους χάους και ανασφάλειας, στα οποία χρειάζεται «επιτέλους να επιβληθεί τάξη». Κάθε άλλη εμπεριστατωμένη προσέγγιση επί αυτού επιχειρείται μεθοδευμένα, προσβλητικά και με λαϊκίστικες κορώνες, να παρουσιασθεί ως ανεκτική, ή φοβική στην ανομία.

Μέσα σε αυτό το τεχνητό τοξικό κλίμα και εν μέσω της πανδημίας, των περιορισμών και των κλειστών ΑΕΙ, το υπ. Παιδείας καταθέτει μαζί με το υπ. Προστασίας του Πολίτη(!) νομοσχέδιο όπου προβλέπει αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ με επιδίωξη την κατακόρυφη μείωση των φοιτητών, περαιτέρω πειθαρχικά μέτρα και την εγκατάσταση μόνιμης και εξοπλισμένης αστυνομικής δύναμης μέσα στα Πανεπιστήμια, κάτι που σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν συμβαίνει και μόνο περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσει.

Ενδεικτικά, για 5 μόλις ΑΕΙ προβλέπεται δύναμη 1030 ειδικών φρουρών με κόστος άνω των 20 εκατ. ευρώ, και επιπλέον δαπάνες για ειδικά ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου και παρακολούθησης, control rooms κ.λπ.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι στις δημοκρατίες οι όποιες νομοθετικές αλλαγές και παρεμβάσεις από τις πολιτικές εξουσίες οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τους τουλάχιστον όσους αφορούν αυτές οι αλλαγές. Ειδικότερα τα θέματα της Παιδείας απαιτούν ειλικρινή διάλογο, χωρίς ιδεοληψίες, προετοιμασμένες «λύσεις» και μεθοδεύσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα.

Στο ν/σ έχει ήδη αντιδράσει αρνητικά σύσσωμη η Πανεπιστημιακή κοινότητα. Όλοι οι θεσμικοί φορείς, Σύγκλητοι, Σχολές, Διδάσκοντες, Ομοσπονδίες κ.λπ., έχουν δημόσια εκφρασθεί κατά της εγκατάστασης αστυνομίας στα ΑΕΙ. Περισσότεροι από 1200 καθηγητές έχουν υπογράψει την αντίθεσή τους, ενώ διαφωνούν οι φοιτητικοί σύλλογοι, ακόμη και τα κορυφαία συνδικαλιστικά όργανα των αστυνομικών.

Πρόκειται για μια καθολική ακαδημαϊκά, αλλά και υπερκομματική αντίθεση, αφού διαφωνούν ακόμη και πρώην υπουργοί Παιδείας του κυβερνητικού κόμματος, βουλευτές, πρυτάνεις κ.λπ.

Ως Επιστημονικός - Πολιτιστικός Σύλλογος, με μεγάλο μέρος των φίλων και μελών μας να ανήκουν στην Πανεπιστημιακή κοινότητα, εκτιμούμε τα παρακάτω:

• Το Πανεπιστήμια έχουν αναμφισβήτητα ανάγκη από προσωπικό φύλαξης, που διαθέτει την απαιτούμενη κατάρτιση, για να μπορεί να ανταποκριθεί στις ιδιαίτερες συνθήκες ενός ακαδημαϊκού περιβάλλοντος, όμως θα λογοδοτεί στις πανεπιστημιακές Αρχές και θα εποπτεύεται από αυτές.

Τα Πανεπιστήμια χρειάζονται φύλαξη, όχι όμως με τρόπους που παραπέμπουν σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Είναι πρωτοφανές για συνταγματική δημοκρατία αυτό τον ρόλο να τον αναλαμβάνει η αστυνομία, καταργώντας κάθε έννοια αυτοδιοίκητου των ΑΕΙ.

• Η αλλαγή του τρόπου εισαγωγής που προβλέπει το ν/σ, με πρόσχημα την «αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος», δεν εγγυάται ουδόλως την είσοδο των πιο ικανών στο Πανεπιστήμιο, αφού αυτό εξαρτάται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό από την εισοδηματική κατάσταση των οικογενειών τους και τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους. Ο νέος τρόπος εισαγωγής θα μειώσει αποδεδειγμένα τους εισαγόμενους κατά 20-30% (τουλάχιστον 20.000), μεγάλο μέρος των οποίων έχει προβλεφθεί να «εκτρέπεται» στα κάθε είδους ιδιωτικά κολλέγια, αφού το υπ. Παιδείας φρόντισε να ισοτιμήσει επαγγελματικά τα πτυχία που θα δίνουν, με αυτά των ΑΕΙ.

• Με την υπερδιόγκωση της θεωρίας των λεγόμενων «αιώνιων φοιτητών», επιδιώκεται ως επικοινωνιακός αντιπερισπασμός, η οριστική διαγραφή αυτών των φοιτητών. Αποτελεί ένα διοικητικό μέτρο που δεν έχει επίδραση στο εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο, αφού δεν κοστίζουν τίποτα στο ελληνικό δημόσιο, αλλά δεν έχει και προηγούμενο στη διεθνή ακαδημαϊκή πρακτική. Είναι σαφώς ένα αρνητικό μέτρο που θα πλήξει πρωτίστως τους πιο αδύναμους οικονομικά που για να επιβιώσουν αναγκάζονται να δουλεύουν ταυτόχρονα. 

Η υπονόμευση, ή ακύρωση στην πράξη, του αυτοδιοίκητου των ΑΕΙ οδηγεί σε Πανεπιστήμια μειωμένου κύρους και ελεγχόμενα από την εκάστοτε κεντρική εξουσία. Με διορισμό διοικήσεων με βάση πολιτικές προτιμήσεις και όχι με βάση τον ακαδημαϊκό τους ρόλο. Αντίστοιχο παράδειγμα έχουμε στη γειτονική Τουρκία.

Τα ελληνικά Πανεπιστήμια έχουν κρατήσει ένα υψηλό επίπεδο σπουδών κάτω από πολύ αντίξοες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, καθώς και διεθνή αναγνώριση οι φοιτητές τους. Χρειάζονται στήριξη, δημόσια χρηματοδότηση και εκπαιδευτικό προσωπικό, όχι αστυνομοκρατία. Χρειαζόμαστε Πανεπιστήμια δημοκρατικά, αυτοδιοικούμενα, υψηλού κύρους, με ουσιαστική φύλαξη και προστασία της ακαδημαϊκής ειρήνης, της ελευθερίας, και των ακαδημαϊκών δικαιωμάτων.