Το βιβλίο της Λήδας Παναγιωτοπούλου "Η καμήλα, ο Ισμάρ και το μπλε πουλί" (εκδόσεις Κέδρος, εικονογράφηση Κατερίνα Βερούτσου) μας ταξιδεύει στην έρημο μέσα από τα μάτια ενός μικρού αγοριού του Ισμάρ, που ψάχνει για μια καλύτερη τύχη μαζί με το καραβάνι του. Στο ταξίδι του θα συναντήσει μια καμήλα και ο ένας θα επηρεάσει σημαντικά τη ζωή του άλλου. Συντροφιά στις περιπέτειές τους και ένα μπλε πουλί, που συμβολίζει πολλά...

Aπόσπασμα από το βιβλίο: 

- Γιατί άργησες τόσο να 'ρθεις; Άργησες πολύ.
- Έχεις δίκιο, αλλά δεν σε ξέχασα, είμαι εδώ τώρα, μπροστά σου. Ταξίδεψα μέρες πολλές για να σε βρω. Μόνο για σένα το έκανα αυτό το ταξίδι.
- Μου το είχες υποσχεθεί, είπε το αγόρι και τα μάτια γου γέμισαν δάκρυα και κίτρινοι λωτοί γίναν ένα με το θαλασσί φως της πόλης.
- Και να που την κράτησα την υπόσχεσή μου κι είμαι εδώ τώρα, ξανάπε η καμήλα αμήχανα.
- Είσαι καλά; ρώτησε το αγόρι, πιο πολυ για να πει κάτι.
- Δεν ξέρω, απάντησε η φίλη μας αναστενάζοντας. Έχουν συμβεί πολλά από τότε που χωρίσαμε. Εσύ; Πώς ζεις εδώ;
- Δε βλέπεις; Εσύ λες πως όλα τα καταλαβαίνεις.
- Ανησυχώ για σένα.
- Άργησες ν' ανησυχήσεις για μένα.
- Δε σου φτάνει που τώρα είμαι εδώ; ρώτησε η καμήλα. 

Ενδεικτικά αναφέρουμε την κριτική της σημαντικής συγγραφέως Ελένης Σαραντίτη για το βιβλίο "Η καμήλα, ο Ισμάρ και το μπλε πουλί":

Μας άρεσε η ιστορία της μοναχικής καμήλας που βάδιζε στην έρημο αναζητώντας κάτι σημαντικό· τη γνώση του εαυτού της. Μας άρεσε, επίσης, η φιλική σχέση της με τον ήλιο. Ομορφο και το άλογο που παρουσιάζεται στα όνειρά της -ή μήπως δεν ήταν στα όνειρα; Κι εκείνο το μπλε πουλί, σύντροφος πιστός στις ερημοβασίες της, είναι εκπληκτικό. Αλλά το ωραιότερο πρόσωπο του βιβλίου είναι το αγόρι, ο Ισμάρ. Ενα παιδί μόνο, γεμάτο αγάπη και ελπίδα.

Τον Ισμάρ τον συνάντησε η καμήλα σε μια όαση. «...Κουράστηκα» είπε και αμέσως η καμήλα γονάτισε για να πάρει το παιδί στην αγκαλιά της. Και το παιδί τη φίλησε. Και την ξαναφίλησε. Και η καμήλα συγκινήθηκε τόσο που βούρκωσαν τα μάτια της. «Λοιπόν, Ισμάρ, από δω και πέρα θα είμαστε φίλοι, έτσι δεν είναι;» τον ρώτησε. Και το αγόρι: «Φυσικά. Εγώ έτσι κι αλλιώς σ' αγαπώ». Ξαναβούρκωσε η καμήλα. Ετσι ξεκίνησε η φιλία τους.

Η Λήδα Παναγιωτοπούλου έγραψε ένα βιβλίο στο οποίο περιέχονται και συγκίνηση, και χιούμορ, και περιπέτεια, και στοχασμός. Και όλα αυτά εκφρασμένα άρτια.

Ελένη Σαραντίτη, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, 22/12/2005 

Βιογραφικό της συγγραφέως

Η Λήδα Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια φιλόλογος στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Βιβλία της: "Η καμήλα, ο Ισμάρ και το μπλε πουλί" (εκδόσεις Κέδρος, 2005), "Ο βατραχούλης, η σαμιαμίδω και η μπλε γωνιά" (εκδόσεις Αρμός, 2009), "Συμβίωσις αρμονική" (εκδόσεις Γράμμα, 2010), "Τα τραπέζια που μιλούν" (ποίηση σε ζωγραφική Νίκου Οικονομίδη, εκδόσεις Τέχνης Οίστρος, 2015), "Η Γκρέτα και το κίτρινο λουλούδι" (εικονογράφηση Νίκος Οικονομίδης, εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, 2017).

Το 2006 παρουσιάστηκε σε θεατρική μορφή το έργο της "Η χρυσόμυγα και το κίτρινο σύννεφο" από την Παιδική Χορωδία του Αετοπουλείου Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Χαλανδρίου στο Θέατρο Ρεματιάς. Το 2009 σε διασκευή της ηθοποιού Λήδας Δημητρίου παίχτηκε το έργο της "Η καμήλα, ο Ισμάρ και το μπλε πουλί" από το τρίτο πρόγραμμα της ΕΡΑ.

Από τον Ιανουάριο του 2010 έχει αναλάβει τη διεύθυνση της αίθουσας Τέχνης “Χρυσόθεμις”, στο Χαλάνδρι.