Η Λέσχη Ανάγνωσης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Χαλανδρίου επέλεξε για τον Ιούνιο να διαβάσει το βιβλίο "Το βαλς των δέντρων και του ουρανού" του Jean-Michel Guenassia (Πόλις).

Η συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 27 Ιουνίου 2018 και ώρα 18:30, στο Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Χαλανδρίου (Φιλικής Εταιρείας & Τομπάζη 18 - Χαλάνδρι, τηλ. 210-6820464).

Καλεσμένη της Λέσχης η μεταφράστρια του βιβλίου Ειρήνη Αποστολάκη.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Το 1890 ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ εγκαθίσταται σε μια ταπεινή πανσιόν στο χωριό Οβέρ-συρ-Ουάζ. Συναναστρέφεται στενά με τον γιατρό Γκασέ, φίλο των ιμπρεσιονιστών και του Καμίλ Πισαρό, ο οποίος αναλαμβάνει να τον κουράρει. Η κόρη του γιατρού, η Μαργκερίτ Γκασέ, είναι μια κοπέλα που ασφυκτιά μέσα στο περιβάλλον οικογενειακής αλλά και γενικότερης κοινωνικής καταπίεσης που επικρατεί για τις γυναίκες εκείνη την εποχή. Θα συναντήσει τον Βαν Γκόγκ και θα γίνει ερωμένη του.

Η μυθιστορηματική φαντασία του γεννημένου στο Αλγέρι συγγραφέα Ζαν Μισέλ Γκενασιά αναπλάθει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του Βίνσεντ Βαν Γκογκ, βάζοντας τις δικές του πινελιές στα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν εκείνη την εποχή στη ζωή του και αξιοποιώντας τις τελευταίες θεωρίες και αποκαλύψεις γύρω από το θάνατο του Ολλανδού ζωγράφου. Εκατόν είκοσι επτά χρόνια μετά τον θάνατο του Βαν Γκογκ, ο Γκενασιά προκαλεί μια επιστροφή στο χρονικό της εποχής, παίρνοντας τον αναγνώστη από το χέρι σε έναν περίπατο μέσα στα κίτρινα σταροχώραφα και τον καυτό ήλιο του, μοιραίου για τον Βαν Γκογκ, Ιουλίου του 1890, «διαβάζοντας» τα ίδια τα έργα του ζωγράφου με το δικό του μοναδικό τρόπο, μεταφέροντας μέσα από τα μάτια της 19χρονης Μαργκερίτ την επίδραση των έργων του ζωγράφου σε κάποιον που βλέπει τα έργα του για πρώτη φορά, αλλά και την εντύπωση που προκάλεσαν οι ιμπρεσιονιστές στην εποχή τους.

«Ο πίνακάς του είναι εκπληκτικός, φιλοτεχνημένος με τόση ζωντάνια που σου φέρνει ζάλη. Από τη ζεστασιά που εκπέμπει, μπορείς να μυρίσεις το σιτάρι, τα χρώματα κοχλάζουν, αναπνέει, κινείται, δε μπορούσα να φανταστώ ότι το κίτρινο θα μπορούσε ποτέ να πάλλεται έτσι…. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο».