Ανακοίνωση της Επιτροπής Ειρήνης Χαλανδρίου (μέλος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη - Ε.Ε.Δ.Υ.Ε.) για την εκδήλωση με έκθεση καλλιτεχνικής δημιουργίας μαθητών του Χαλανδρίου με θέμα “Ο πόλεμος μέσα από τα μάτια των παιδιών”: 

Μεγάλη ανταπόκριση που εκφράστηκε με αθρόα προσέλευση, είχε η εκδήλωση της Επιτροπής Ειρήνης Χαλανδρίου (μέλος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη - Ε.Ε.Δ.Υ.Ε.) που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 13 Μάη στην αίθουσα εκδηλώσεων του 12ου δημοτικού σχολείου Χαλανδρίου, με θέμα “ο πόλεμος  μέσα από  τα μάτια των παιδιών”. Οι τοίχοι της μεγάλης αίθουσας τελετών του σχολείου, μετά βίας χόρεσαν τα έργα των μαθητών που τα δημιούργησαν με τη συνεργασία εκπαιδευτικών των σχολείων τους. Ήρθαν με τους γονείς και πολλούς από τους δασκάλους τους, για να τα θαυμάσουν, δηλώνοντας και με αυτό τον τρόπο αυτό που ζωγράφισαν: “Όχι στον πόλεμο των ισχυρών του πλούτου και τους εξοπλισμούς. Ειρήνη σε όλο τον κόσμο” Όπως ανήγγειλε η Επιτροπή Ειρήνης Χαλανδρίου, συγκεντρώθηκαν 636 έργα από 12 συνολικά σχολεία, 8 δημοτικά, 3 γυμνάσια και 1 λύκειο, ατομικής και ομαδικής ζωγραφικής, χειροτεχνίες και συνθέσεις εκπληκτικής έμπνευσης και ωριμότητας. Οι επισκέπτες παρέμειναν και παρακολούθησαν την εκδήλωση που περιλάμβανε χαιρετισμό της Επιτροπής Ειρήνης Χαλανδρίου, απαγγελία του ποιήματος “Ειρήνη” του Γιάννη Ρίτσου από την 11χρονη μαθήτρια Ελενίτσα και ζωντανό μουσικό πρόγραμμα από τον κιθαρίστα κ. Σπέγγο Νίκο με αντιπολεμικά τραγούδια. Με περηφάνεια οι μαθητές φωτογραφίζονταν  δίπλα στα έργα τους και πήραν τα αναμνηστικά της συμμετοχής τους.

Στον χαιρετισμό της η Επιτροπή Ειρήνης Χαλανδρίου τόνισε:

“Και Ειρήνη είναι κάτι βαθύτερο  απ’ αυτό που εννοούμε
όταν δεν γίνεται κάποτε πόλεμος. Ειρήνη είναι όταν τ’ ανθρώπου η ψυχή
γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος· κι ο ήλιος ψυχή μες στον άνθρωπο”

Και ο μεγάλος Γερμανός δραματουργός Μπέρτολτ Μπρέχτ, φωτίζει τις συνέπειες αλλά και τις αιτίες του πολέμου στο δικό του εγχειρίδιο πολέμου:

Στους νικημένους, ο φτωχός λαός πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο.

Γιατί τον πόλεμο δεν τον προκαλούν οι λαοί, αλλά οι λίγοι ισχυροί του πλούτου για να κερδίσουν περισσότερα. Γιατί ο πόλεμος δεν είναι ηρωϊσμός και δόξα, είναι καταστροφή.”

Αναφέρθηκε στο ιστορικό της ίδρυσης του Παγκόσμιου Συμβούλιου Ειρήνης και της ΕΕΔΥΕ,  τους αγώνες για την απαγόρευση των ατομικών όπλων και την επέτειο της δολοφονίας  του Γρηγόρη Λαμπράκη και συνέχισε:

“Μα από τότε ως σήμερα, παρόλη τη δραματική εμπειρία που βίωσε η ανθρωπότητα, οι φωτιές του πολέμου ανάβουν στη γή η μία μετά την άλλη. Οι πόλεμοι σταματούν για να αρχίσουν οι επόμενοι. Τα όπλα έγιναν φονικότερα. Ο ΟΗΕ όχι μόνο δεν μπόρεσε να τους σταματήσει, αλλά υπήρχαν και περιπτώσεις που οι αποφάσεις και τα στρατεύματά του στήριξαν επεμβάσεις επιθετικών  συνασπισμών, των ισχυρών του κόσμου και του πλούτου, ενάντια στους λαούς. Όλο και περισσότερο τα συμφέροντα των ισχυρών, βαραίνουν στη ζυγαριά της δικαιοσύνης των διεθνών δικαστηρίων, απέναντι στο δίκιο. Νέοι συνασπισμοί ισχυρών εμφανίζονται. Απειλούν οι μέν τους δε, για την πρωτοκαθεδρία στην εξασφάλιση του πλούτου των χωρών όλης της γής και αυτό δεν προμηνύει ειρήνη για τους λαούς. Εμπορικοί συνασπισμοί κρατών αποκτούν στρατεύματα, και τα χρησιμοποιούν με προφάσεις αννθρωπιστικές. Το 2022 για 8^η συνεχή χρονιά, οι στρατιωτικές δαπάνες, αυξήθηκαν σε όλη τη γή. Για 4^η συνεχή χρονιά αυξάνονται οι πεινασμένοι του πλανήτη, διαπιστώνει ο ΟΗΕ.”

Κάνοντας  μία σύντομη αναδρομή στις εστίες πολέμου σε κάθε ήπειρο μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ανάμεσα σε άλλα τόνισε:

“Στην Ασία, η ειρήνη σκοτώνεται καθημερινά εδώ και κοντά 70 χρόνια στην Παλαιστίνη και οι φυλακές του Ισραήλ γεμίζουν ακόμη και με παιδιά κάτω των 10 χρόνων, χωρίς δίκη. Ο Καύκασος είναι φωτιά που σιγοκαίει. Η Ειρήνη αγωνίζεται σήμερα να γλυτώσει από την απειλή ενός πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα και τους συνεργάτες τους, που τη ζυγώνει όλο και περισσότερο και που αν ξεσπάσει, κάθε προηγούμενος θα μοιάζει μπροστά του παιδικό παιχνίδι.”

“Στην Αφρική η Ειρήνη πεθαίνει από πείνα και δίψα, αγωνίζεται να ζήσει όσο τη στοχεύουν οι κάνες των ισχυρών της γής που ληστεύουν τον πλούτο της, τα  διαμάντια, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, το χρυσό και εκμεταλεύονται το πολυπληθέστερο και νεανικότερο εργατικό δυναμικό στον πλανήτη. Σήμερα υπάρχουν άδικοι πόλεμοι, στο Σαχέλ, την αχανή περιοχή νότια της Σαχάρα στη Λιβύη και ένα σωρό  άλλοι “ξεχασμένοι” πόλεμοι, απ΄άκρη σ΄άκρη της ηπείρου. Πόλεμοι  που αναγκάζουν τα παιδιά που δεν έχουν δύναμη ούτε να κλάψουν από την ασιτία,  να γίνονται πρόσφυγες και να πεθαίνουν από δίψα, γύρω από το δεύτερο μεγαλύτερο ποτάμι στον κόσμο. Η Ειρήνη τους είναι τα διελείμματα από τον πόλεμο και τότε δουλεύουν ακόμη στον 21^ο αιώνα σαν σκλάβοι, ακόμη και τα παιδιά, βιάζονται πριν καλά καλά νοιώσουν τον κόσμο, πεθαίνουν από αντιμετωπίσιμες ασθένειες, όπως τύφο και χολέρα, αλλά και έμπολα, έιτς και πρόσφατα από κορονοϊό με ελάχιστα εμβόλια να έχουν  φτάσει. Η ανεργία φτάνει μέχρι το 65%. Οι ισχυροί του πλούτου που πηγαινοέρχονται συνέχεια στην Αφρική, νοιάζονται μονάχα να εξασφαλίσουν τη συνεργασία των κυβερνήσεων των χωρών στα νέα σχέδια καταλήστευσης των παλιών αποικιών. Βρίσκονται πίσω από το λαθρεμπόριο, τους διεθνείς πλιατσικολόγους, την τρομοκρατία, τους μισθοφόρους, υποδαυλίζουν τη διχόνοια, τις θρησκευτικές διαφορές και  τους εμφυλίους. Παλιοί και νέοι δυνάστες των λαών της από όλο τον κόσμο, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Βρετανία, πλούσιες Αραβικές χώρες, κατέχουν σιτοβολώνες που θα μπορούσαν να θρέψουν τους πεινασμέμους, αλλά  όταν η εκμετάλευση της ενέργειας που τελευταία τη βαφτίζουν “πράσινη”, υπόσχεται μεγαλύτερα κέρδη, καταστρέφουν τα χωράφια που καλλιεργεί ο λαός, καταστρέφουν δάση, μολύνουν το περιβάλλον. Βέβαια η μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή που δεν αποτιμά κανείς, η μεγαλύτερη ασέβεια για τη φύση, είναι ο ίδιος ο πόλεμος.”

“Στην Αμερική η Ειρήνη αγωνίζεται να ανασάνει μέσα από τα στήθη των μαύρων παιδιών της, στους ινδιάνικους καταυλισμούς του περιθωρίου, στα φλεγόμενα δάση του Αμαζόνιου. Το όνειρο πεθαίνει στις παραγκουπόλεις έξω από τις λαμπερές πρωτεύουσες, στα αυτοκίνητα-καμίνια στο Μεξικό, όπου αφήνουν την τελευταία τους ανάσα από θερμοπληξία κατατρεγμένοι”

“Στην Ευρώπη η Ειρήνη κυνηγήθηκε στη Γιουγκοσλαβία από τον άδικο πόλεμο που πρώτα την ισοπέδωσε, ύστερα τη διαμέλισε. Τα Βαλκάνια παραμένουν πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης και το όραμα του Ρήγα Φερραίου στο “Θούριο” για το αδέλφωμα των λαών τους “Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί, Αράπηδες και άσπροι”, έχει θαφτεί στα βάθη των αιώνων. Οι πληγές της Κύπρου είναι ακόμη ανοιχτές. Σήμερα η Ειρήνη κυνηγιέται  από την Ουκρανία, αφήνοντας εκεί που φώλιαζε η αδελφοσύνη των λαών, το μίσος, τον όλεθρο και την απειλή να ξαναχρησιμοποιηθούν τα πυρηνικά και να επεκταθεί σε όλο τον κόσμο με ένα τρίτο παγκόσμιο”

“Οι στρατιωτικές δαπάνες των χωρών που συμμετέχουν έμμεσα, έχουν φτάσει σε ιλιγγιώδη ποσά, αν και η αύξησή τους  παγκόσμια, είχε ξεκινήσει πριν από τον πόλεμο. Αξιωματούχος της ΕΕ έδωσε πρόσφατα το σύνθημα οι βιομηχανίες όπλων των χωρών της να περάσουν από αμυντική λειτουργία σε “λειτουργία πολεμικής βιομηχανίας”

“Και  αύριο; Ποιός ξέρει ποιός λαός θα γίνει ολοκαύτωμα με τόσα σύννεφα που φέρνουν μέσα τους την καταιγίδα του πολέμου; Ένα μόνο ξέρει ο φτωχός λαός σε όλη τη γή. Ότι πληρώνει τα πολεμοφόδια. Να γιατί ο πόλεμος των ισχυρών της γής  είναι ξένος για μάς τους λαούς, είναι πόλεμος για τα συμφέροντά τους, πόλεμος μεταξύ ληστών.”

“Και δυστυχώς είμασταν και είμαστε και εμείς, η χώρα μας, η πατρίδα της δημοκρατίας, εκεί. Τα τελευταία χρόνια στηρίξαμε επεμβάσεις σε χώρες της Αφρικής, Λιβύη, Σομαλία, Κεντροαφρικανική δημοκρατία, στέλνουμε στρατεύματα στο Σαχέλ, πυραύλους και στρατιωτικούς στη Σαουδική Αραβία, στρατεύματα ακόμη και στη Μαδαγασκάρη που οι περισσότεροι θα δυσκολευόμαστε να βρούμε στο χάρτη. Στέλνουμε στρατιώτες στο Κόσοβο και πολεμοφόδια στην Ουκρανία. Η χώρα μας είναι γεμάτη ξένα στρατεύματα της μιας μερίδας των ισχυρών της γης και με ανοιχτά τα σύνορα για τις μετακινήσεις τους, ενώ απειλούμαστε με αντίποινα από τον άλλο ισχυρό. Υποφέρουμε διπλά διότι οι αγρότες μας δεν μπορούν να στείλουν τα προϊόντα μας στον εχθρό και οι σύμμαχοι δεν τα χρειάζονται. Δεν μπορούμε να πάρουμε ενέργεια από τον εχθρό και πρέπει να τη φέρουμε από συμμάχους, ακόμη και αν πληρώνουμε τις μακρινές διαδρομές. Αξίζει άραγε να υποφέρει ένας λαός για να κερδίζουν μια χούφτα καραβοκύρηδες;”

“Υποδεχόμαστε από τη φλεγόμενη Ανατολή, τη Συρία, το Αφγανιστάν και από αλλού, καραβιές κυνηγημένων που θαλασσοπνίγονται στις θάλασσές μας με τα παιδιά τους αγκαλιά, για μια ήσυχη γωνιά, για ένα καρβέλι ψωμί  και βρίσκουν άρνηση, εγκλεισμό σε στρατόπεδα, φράχτες που τους χρυσοπληρώνουμε όλοι και που μπορεί ίσως να εμποδίσουν τους κατατρεγμένους να πάνε στην Ευρώπη, αλλά δεν θα φέρουν ειρήνη στη χώρα που τους ξέβρασε στις ακτές μας. Κάθε Έλληνας  πληρώνει περισσότερα από κάθε άλλο Ευρωπαίο για όπλα, που στην πλειοψηφία τους δεν χρησιμοποιούνται για την άμυνα της χώρας! Η χώρα μας ξόδεψε το 2022 7,5 δις. ευρώ για στρατιωτικές δαπάνες, οι οποίες αυξήθηκαν κατα 78% τα τελευταία 8 χρόνια.  Αν κάποια από αυτά είχαν διατεθεί για να υπάρχουν σιδηρόδρομοι όχι για να δίνουν κέρδος αλλά με κύριο κριτήριο την ασφάλεια των ανθρώπων, δεν θα θρηνούσαμε 57 ανθρώπους ανάμεσά τους και παιδιά από τον ανθό της χώρας, στα Τέμπη.

Θα ελέγχονταν όλα τα σχολεία που είναι τα μισά κτίσματα 40 και 50 χρόνων, για την ασφάλεια τους από τους σεισμούς. Θα φτιάχνονταν τα ταβάνια που πέφτουν στα κεφάλια των μαθητών, δεν θα βλέπαμε τους δασκάλους να βγάζουν τα παιδιά από τις  πλημμυρισμένες αίθουσες φτιάχνοντας γέφυρες με τα θρανία, δεν θα ασφυκτιούσαν οι μαθητές μέσα σε κοντέϊνερ. Οι γονείς το ξέρουν, το διεκδικούν, οι δάσκαλοι και οι μαθητές το ίδιο. Γιαυτό ήταν ανάστατοι μετά τα Τέμπη. Οι εκπαιδευτικοί μιλούν για κατηγοριοποίηση που βαθαίνει περισσότερο, ακολουθώντας ευρωπαΐκά πρότυπα που η επιστημονική κοινότητα αμφισβητεί και η ζωή έχει απορρίψει, καταγγέλουν πως το σημερινό σχολείο έχει παιδιά και αποπαίδια. Καταγγέλουν οπισθοδρόμηση στην εκπαιδευτική διαδικασία και ατέλειωτες εξετάσεις με συγκεκριμένα πρότυπα και περιεχόμενο που οδηγούν σε νέκρωμα της γνώσης και της κριτικής σκέψης για να τα αντικαταστήσουν με τη στείρα αποστήθιση και δεξιότητες,  με στόχο τις διακρίσεις, τη δημιουργία κολεγίων και σχολείων-χωματερών, που περιλαμβάνει  το διώξιμο μαθητών και την περιθωριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Ο παραλογισμός να μη βρίσκονται χρήματα για τις πραγματικές ανάγκες στα σχολειά, αλλά κάποια να εφοδιάζονται με διαδραστικούς πίνακες και σετ ρομποτικής, έχει την ίδια εξήγηση με τον παραλογισμό του πολέμου: Tο κέρδος που μπαίνει πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Θέλουμε ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα όλους τους μαθητές, θα τους δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουν τα ταλέντα τους και να σπουδάσουν όσοι το επιθυμούν, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς τους.”

“Χωρίς δουλειά και ψωμί δεν μπορεί να στεριώσει η ειρήνη. Αυτό συμβολίζει το στάχυ δίπλα στο περιστέρι. Δεν παρακαλάμε γι΄αυτή, την απαιτούμε. Γιατί όπως λέει και ο Βάρναλης στο κυρ Μέντιο-λαό αν ξυπνήσεις μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς.”

“Ας  χαιρετιστούμε αισιόδοξα ξέροντας ότι κάθε πράξη μας ενάντια στην κοινωνική αδικία είναι πάλη για την Ειρήνη, για ένα ελπιδοφόρο μέλλον για όλους, με τους στίχους του Βρεττάκου:

Δεν είναι βουνό. Δεν είναι αχτίδες από το φεγγάρι. Αυτό που ξεμύτισε

κει κάτω, στο βάθος – μα κοίταξε! Είναι η Ειρήνη. Χαιρετάει τον κόσμο.

Αυτό το μαντήλι που κρατάει στο χέρι της εγώ της το χάρισα.”

14 MAH 2023

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ (ΜΕΛΟΣ Ε.Ε.Δ.Υ.Ε)