Οδυνηρή η απώλεια του αρχιτέκτονα Θοδωρή Ανδρουλάκη, που έχασε τη μάχη για τη ζωή σε ηλικία 68 ετών, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό στην οικογένεια, τους φίλους, τους συνεργάτες του αλλά και την κοινωνία του Χαλανδρίου, της οποίας υπήρξε ενεργό μέλος για αρκετά χρόνια.

Ο Θοδωρής Ανδρουλάκης, μαζί με τη συνεργάτιδά του Θεώνη Ξάνθη, έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στον σχεδιασμό του νέου δημαρχείου Χαλανδρίου, που είναι βασισμένος στις αρχές από τις οποίες εμφορείτο ο Θοδωρής, τη συμμετοχή, την «ανοιχτότητα» και την επικοινωνία.

«Όταν το Δημαρχείο του Χαλανδρίου, που σχεδίασε με την Θεώνη Ξάνθη και τον Γεράσιμο Ζακυνθινό πριν από 23 χρόνια, θα ολοκληρώνεται εμείς θα γνωρίζουμε ότι δεν κτίστηκε μόνο με σίδερα και μπετά. Ότι κουβαλάει μέσα του το όραμα, την αγάπη και την ψυχή ξεχωριστών ανθρώπων. Θοδωρή Ανδρουλάκη σ’ ευχαριστούμε». Μ’ αυτά τα λόγια τον αποχαιρέτησε ο δήμαρχος Χαλανδρίου Σίμος Ρούσσος, στην εξώδιο ακολουθία που έγινε τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου, στο νεκροταφείο Χαλανδρίου.

«Δεν βρίσκουν τον δρόμο τα λόγια για τούτο τον  αδυσώπητο κύκλο που κλέβει τόσο πρόωρα τους ανθρώπους μας, αυτό το φθινόπωρο. Κι όμως πρέπει.

»Γιατί άνθρωποι σαν τον Θοδωρή Ανδρουλάκη δεν πρέπει να φεύγουν μέσα στην σιωπή.

»Τούτη την ώρα που η θλίψη πλανιέται στα σκοτεινιασμένα πρόσωπα, όσων γεύτηκαν το προνόμιο να τον ανταμώσουν, το χρωστάμε σε έναν έντιμο άνθρωπο που πορεύτηκε με συνέπεια τον δρόμο που από παιδί διάλεξε», είπε ο Σίμος Ρούσσος, απηχώντας, όπως φαίνεται, τις σκέψεις και τα συναισθήματα όλων όσων είχαν την τύχη να γνωρίσουν και να συνεργαστούν με τον Θοδωρή.

Σταθμοί της ζωής του

Ο Θοδωρής Ανδρουλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Μαρτίου 1954 και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη.

Αποφοίτησε από την Ευαγγελική Σχολή και το 1972 εισήχθη στην Αρχιτεκτονική Σχολή Θεσσαλονίκης, για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Αθήνα, ακολουθώντας τον αδερφό του Κώστα.

Μέχρι το 1978 που αποφοίτησε υπήρξε δραστήριο μέλος, όχι μόνο των εκπαιδευτικών σπουδών και εργασιών, αλλά και του τότε φοιτητικού κινήματος της εποχής που έθετε ζωντανά τα θέματα παιδείας μετά τη Mεταπολίτευση. Ήταν ενταγμένος στη φοιτητική παράταξη του «Ρήγα Φεραίου» και εκπρόσωπος του Συλλόγου Φοιτητών Αρχιτεκτονικής. 

Η προσωπικότητα του Θοδωρή, με τον καθαρό και ήπιο λόγο του, τύγχανε πάντοτε μιας ευρείας αποδοχής. Όλοι οι παλιοί του συμφοιτητές και συναγωνιστές τον θυμούνται για την ευγένεια και την προθυμία του. Αποτελούσε πάντα ένα πρόσωπο αναφοράς, αγαπητό και παραδεκτό από όλους.

Ο Θοδωρής οραματιζόταν το μέλλον και τη συμβολή του στα πράγματα του τόπου και στην αρχιτεκτονική, κάτω από το πνεύμα κοινωνικής δικαιοσύνης, μιας από κοινού συσπείρωσης και κατάθεσης ιδεών για την αλλαγή και την αναζωογόνηση του τόπου, εμπιστευόμενος πάντα τη συλλογικότητα και την ομαδική εργασία.

Συμμετείχε μαζί με άλλους αρχιτέκτονες στα προγράμματα Τρίτση για την Αποκέντρωση, ενώ το 1987, αρχικά με τη Θεώνη Ξάνθη και στη συνέχεια και με τον Γεράσιμο Ζακυνθινό ίδρυσαν το γραφείο τους «xza-architects». Κύριος στόχος τους ήταν να εργαστούν για την κατάθεση ιδεών για τον δημόσιο χώρο, το δημόσιο κτίριο. Όραμά τους να δημιουργήσουν περιβάλλοντα ανοιχτά προς πόλη, συνομιλούντα με τον αστικό ιστό, τον τόπο και τις περιβάλλουσες κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες, μέσα στα οποία γεννιέται η συμμετοχή, η επικοινωνία και η διεπαφή.

Σημαντικές διακρίσεις

Πολλές και σημαντικές διακρίσεις επιβράβευσαν την προσπάθεια και τις ιδέες τους. Έλαβαν το Α’ Βραβείο στα Δικαστήρια της Θήβας, στη διαμόρφωση της αφετηρίας του Μαραθώνιου Δρόμου, στη βιβλιοθήκη της Πολυτεχνειούπολης Ζωγράφου, στο δημαρχείο του Χαλανδρίου και βραβεύσεις σε κτίρια του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Κορυφαίο το Α’ βραβείο στον Διεθνή Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Κύπρου. Ακόμα, και κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του, συμμετείχε με τον τρόπο του για το Νέο Κτίριο των Γραφείων της ΕΥΔΑΠ που σχεδιάστηκε πρόσφατα και έλαβε επίσης το Α’ βραβείο.

Το αποτύπωμά του στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό θα μείνει ανεξίτηλο

Ο δήμαρχος Χαλανδρίου Σίμος Ρούσσος και το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης εκφράζουν τα βαθιά τους συλλυπητήρια στη σύζυγό του Κατερίνα Τράκου, στην επί σειρά ετών συνεργάτιδά του στο αρχιτεκτονικό τους γραφείο Θεώνη Ξάνθη, στους οικείους και τους φίλους του.

Το αποτύπωμά του στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό θα μείνει ανεξίτηλο, γιατί βασιζόταν στον άνθρωπο με τον άνθρωπο, με σεβασμό στη φύση και το μέτρο της.