Σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 17 Ιουλίου το ετήσιο μνημόσυνο για τους 54 πατριώτες, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, που απαγχονίστηκαν από τους Γερμανούς ναζί κατακτητές στο Πικέρμι, στις 21 Ιουλίου 1944.

Στη σεμνή τελετή, που περιλάμβανε κατάθεση στεφάνων και προσκλητήριο νεκρών, παραβρέθηκαν ο δήμαρχος Χαλανδρίου Σίμος Ρούσσος, ο δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου Ευάγγελος Μπουρνούς, ο αντιδήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου Σπύρος Κάρλος, ο δημοτικός σύμβουλος Μαραθώνα Νίκος Στεφανίδης, ο τέως δήμαρχος Χαλανδρίου Γιώργος Κουράσης, ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Χαλάνδρι Ορίζοντας 2023» Μάνος Κρανίδης, ο δημοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου Κώστας Αγγελής, ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ Σπύρος Χαλβατζής, ο πρώην νομάρχης Λεωνίδας Κουρής, o στρατηγός ε.α. Νίκος Αλικάκος, εκπρόσωποι αντιστασιακών οργανώσεων, του ΚΚΕ, μέλη της αδελφότητας των συγγενών - απογόνων των εκτελεσθέντων πατριωτών.

Η εκδήλωση τιμής και μνήμης πραγματοποιήθηκε στον χώρο του μνημείου που βρίσκεται στον τόπο εκτέλεσης των 54 πατριωτών, στο 19ο χιλιόμετρο της Λ. Μαραθώνος.

«Το τοπίο είναι σήμερα αγνώριστο. Ο λοφίσκος όμως, εκεί που άφησαν την τελευταία τους πνοή τα 54 μέλη και στελέχη του ΕΑΜ, του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ, τα οποία μεταφέρθηκαν από το Χαϊδάρι, πλην τεσσάρων που τους συνέλαβαν σε μπλόκο, είναι χαραγμένος στη συλλογική μας μνήμη. Παραμένει εκεί για να θυμίζει ότι η μάχη της μνήμης ενάντια στη λήθη είναι ο αιώνιος αγώνας ενάντια στην εξουσία. Σε μέρες μνήμης όπως η σημερινή, αξίζει να θυμόμαστε. Γιατί όποιος περιφρονεί την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει», σημείωσε ο δήμαρχος Χαλανδρίου.

Ο απαγχονισμός των 54 πατριωτών, μεταξύ των οποίων και ο κοινοτικός σύμβουλος Χαλανδρίου Μιχαήλ Μάνος, ακολούθησε τις επιθέσεις από τμήματα του ΕΛΑΣ σε γερμανική φάλαγγα και στο «οχυρό» της Ραφήνας, που είχε ως αποτέλεσμα να πέσουν νεκροί ο Γερμανός λιμενάρχης της Ραφήνας, ο φρούραρχος του «οχυρού» και ο οδηγός τους.

Μερικές μέρες αργότερα, άλλοι 200 συλληφθέντες σε μπλόκα, αλλά και κρατούμενοι στις φυλακές Χαϊδαρίου, εκτελέστηκαν μετά από φριχτά βασανιστήρια στο Λόφο του Λεβίδη, στην Παλλήνη. Τα οστά τους μεταφέρθηκαν στην μεταπολεμική περίοδο με μυστικότητα σε άγνωστο χώρο. Στο σημείο της εκτέλεσης δεν υπάρχει ούτε καν μνημείο.