Άρθρο του Παύλου Καμάρα-Ανεξάρτητου Περιφερειακού Συμβούλου, τ. Δημάρχου Πεύκης:

Σίγουρα, όταν σύσσωμη η Τ.Α. και τα Συλλογικά της Όργανα επί σειρά ετών, διεκδικούσαν και τελικά πετύχαιναν, την θεσμοθέτηση, κατ’ αρχήν της Νομαρχίας και μετέπειτα της Περιφέρειας, ως ΑΙΡΕΤΕΣ β’ βάθμιες Αυτοδιοικήσεις, δεν ήταν αυτή η εικόνα και ο ρόλος που φανταζόντουσαν.

Ένα Θεσμό, που ευνοημένο από την κατανομή των πόρων που δίδονται στην Αυτοδιοίκηση, σκορπά κονδύλια και μοιράζει έργα στους «επαιτούντες» - «λοιμοκτονόντες» Δήμους, χωρίς αρχή και τέλος.

Το χειρότερο όμως είναι, ότι ο σημαντικός αυτός θεσμός, τουλάχιστον στην Αττική, απουσιάζει δραματικά από οιαδήποτε αναπτυξιακή πρωτοβουλία, ιδιαίτερα χρήσιμη και κρίσιμη, την εποχή αυτή της κρίσης στη χώρα μας.

Με ένα αντιπροσωπευτικό του Σώμα, το Περιφερειακό Συμβούλιο, που απαξιώνεται σε κάθε συνεδρίασή του.  Αφού, εκτός του καθαρά διαδικαστικού του, πλέον ρόλου, υφίσταται τις συνέπειες της λαϊκίστικης προεκλογικής τακτικής της Περιφερειακής Αρχής.

Η εικόνα του τελευταίου Περιφερειακού Συμβουλίου, ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Σ’ έναν κατήφορο που δεν έχει τελειωμό.

Όπου στα «ορεινά» έπεφτε άγριο ξύλο (και δεν είναι η πρώτη φορά), μεταξύ εξαπατημένων, από τη διγλωσσία της κας Δούρου και στο Προεδρείο μαθητές και αγανακτισμένοι πολίτες, με πανώ, ακύρωναν Πρόεδρο και διαδικασία, διαμαρτυρόμενοι εναντίον της Περιφερειακής Αρχής, για την «ανακολουθία της» σε ένα ακόμη κρίσιμο θέμα, αυτό της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Για όλο αυτό βέβαια το μπάχαλο, αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η Περιφερειάρχης κα Δούρου.

Εκλεγείσα, αποκλειστικά, χάρη στις πολιτικές συγκυρίες της περιόδου εκείνης, αλλά και απίστευτους χειρισμούς της τότε ηγεσίας της Ν.Δ., αδυνατεί να ανταποκριθεί με στοιχειώδη επάρκεια, στο μεγάλο βάρος του ρόλου, που την τίμησαν οι πολίτες.

Ερχόμενη αντιμέτωπη, με τις εύκολες μεγαλοστομίες που μοίραζε, προεκλογικά, για επίλυση όλων των καυτών προβλημάτων της Αττικής (απορρίμματα, λύματα, αντιπλημμυρικά, καταπολέμιση της ανεργίας, κοινωνική αλληλεγγύη κλπ), εκθέτει Θεσμό και Όργανα.

Σίγουρα, η τρίχρονη και πλέον θητεία της, στην ηγεσία της Περιφέρειας, δεν τιμά κανέναν. Και αυτούς που την υποστήριξαν και αυτούς που την πίστεψαν, αλλά κυρίως την ίδια.

Ξεκινώντας, με μια απίστευτη έπαρση, με το ιστορικό πρόσταγμα «κάντε ένα βήμα πίσω», στους συνεργάτες της Αντιπεριφερειάρχες (τους άρεσε μάλιστα τόσο πολύ, που το κάνανε και σποτάκι!), ακολούθως με το «καλημέρα» της ανάληψης των καθηκόντων της, με το αχαρακτήριστο προς το Π.Σ., ότι, «και ποιός σας είπε, ότι είμαι υπέρ των συναινέσεων(!)», συνεχίζει, με μια στάση σίγουρα κατώτερη των περιστάσεων.

Χαρακτηριστικό, ο υπερφίαλος τρόπος, με τον οποίο χειρίσθηκε ένα ομολογουμένως, δύσκολο πρόβλημα, αυτό της διαχείρισης των απορριμμάτων, εξαγγέλοντας ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι έχει τη λύση στο τσεπάκι της, κόντρα στο «κακό χθες», με φιέστες στη Φυλή και ντουντούκες στο Γραμματικό και θεαματική «κωλοτούμπα» (σε αρμονία, πάντα, με τον αρχηγό της, στα πρώτα αδιέξοδα).

Κρυβόμενη πίσω από τους Αντιπεριφερειάρχες, σε μια σειρά θεμάτων, όπως π.χ. στο θέμα του «σκανδάλου» (σε εισαγωγικά ή μη, μένει να αποδειχθεί) της αγοράς του ακινήτου, για την στέγαση του Κεντρικού Τομέα, όπου δεν ένοιωσε την ανάγκη, να βγει ευθαρσώς και με το κύρος του «ηγέτη» να εξηγήσει στο Π.Σ. και στην Κοινωνία, τα γιατί και τα πώς, σε μια υπόθεση που οι χειρισμοί της εύλογα γεννούν καχυποψία.

Τις ελάχιστες φορές, που τοποθετήθηκε στο Π.Σ. (κυρίως όταν υπήρξε ακροατήριο), αναλώθηκε με δασκαλίστικο και επιτηδευμένα αυστηρό ύφος, να νουθετεί την Αντιπολίτευση, για το τι πρέπει να πει και το τι πρέπει να μην πει, ενώ σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού, δεν δίστασε, να μαλώσει τους Περιφερειακούς Συμβούλους, ότι επειδή πληρώνονται (υπονοώντας την ελάχιστη αποζημίωση, ανά συνεδρίαση) δεν μπορούν μετά τα μεσάνυκτα, να είναι κουρασμένοι!

Δεν ξέρω εάν η κα Δούρου έχει τα ηγετικά προσόντα για παραπέρα πολιτική πορεία. Γιατί ομολογουμένως τακτική και εξυπνάδα διαθέτει. Λένε βέβαια ότι ηγέτης γεννιέσαι δεν γίνεσαι....

Της το εύχομαι, γιατί δεν με αφορά.

Όμως ένα είναι σίγουρο.

Για Περιφερειάρχης δεν κάνει. Γιατί για το αξίωμα αυτό (όπως και του Δημάρχου) χρειάζονται άλλα προσόντα. Να πέσεις στη μάχη, να τσουρουφλισθείς! Να γίνεις μπροστάρης. Νά πάρεις και να εφαρμόσεις ακόμα και αντιλαϊκές αποφάσεις, εφόσον είναι για το δημόσιο καλό. Να μην σέρνεσαι πίσω από υπηρεσιακούς παράγοντες και συνεργάτες. Να επιδιώκεις συνεχώς την συναίνεση και να μην κρύβεσαι πίσω από αριθμητικές πλειοψηφίες. Να είσαι ειλικρινής και συνεπής. Και βέβαια να μην γίνεσαι το χαλί, για τις αντιλαϊκές πολιτικές των ομοφρονούντων σου, της Κυβέρνησης.

Η Περιφέρεια Αττικής, μπορεί και πρέπει να παίξει ένα σημαντικό ρόλο, στην ανόρθωση της χώρας μας, μετά την καταθλιπτική περίοδο της ύφεσης και των μνημονίων.

Προς τούτο απαιτείται μια σοβαρή και στιβαρή ηγεσία.

Δεν αναφέρομαι βέβαια, σε υπερτιμημένες επικοινωνιακές φούσκες, που μας βομβαρδίζουν καθημερινά. Ούτε σε ανθρώπους, που θα χρησιμοποιήσουν τον θεσμό σαν σκαλοπάτι πολιτικής ανέλιξης. Αναφέρομαι σε ανθρώπους, που έχουν κριθεί από το έργο τους. Που έχουν τα εχέγγεια, την όρεξη και το μεράκι να απογειώσουν το Θεσμό. Ένα θεσμό που μεγαλουργεί, σε όλη την Ευρώπη.

Ευτυχώς, η Αυτοδιοίκηση έχει τέτοιους ανθρώπους. Αρκεί ο «πάνσοφος» λαός μας να τους στηρίξει. Και τα κόμματα επιτέλους να δώσουν υπόσταση στον όρο «αξιοκρατία», που όλα ευαγγελίζονται.

Παύλος Καμάρας
Ανεξάρτητος Περιφερειακός Σύμβουλος, τ. Δήμαρχος Πεύκης