Ανακοίνωση του Παύλου Καμάρα, ανεξάρτητου Περιφερειακού Συμβούλου:

H Διοίκηση Δούρου και το χρονικό μιας προαναγγελθείσας συμφοράς

«Η γελοιότητα του dress code των κρίσεων και η αυτομήνυση μας ξεπερνούν»

Εάν οι δύο (2) προηγούμενες κρίσεις, οι πυρκαγιές στην Β.Α. Αττική και η ρύπανση στο Σαρωνικό, ανέδειξαν τις κραυγαλέες ανεπάρκειες στην πρόληψη και στην καταστολή μιας ανερμάτιστης Περιφερειακής Αρχής, οι πρόσφατες πλημμύρες ήταν η κορωνίδα μιας προδιαγεγραμμένης εξέλιξης των ολιγωριών, της κας Δούρου και των συνεργατών της.

Το κυριότερο, όμως είναι, ότι στις λάσπες της Δυτικής Αττικής, μαζί με τις ανθρώπινες ζωές και τις περιουσίες, πνίγηκε κάθε ίχνος ΕΥΘΙΞΙΑΣ - ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ και ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ.

Αναγνωρίζω, ότι δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς ένα τόσο μεγάλο θέμα. Όταν όλοι, σε δείχνουν με το δάκτυλο, σαν τον κύριο υπεύθυνο για την τραγωδία, ως τον καθ’ ύλην αρμόδιο, θέλει πολύ μεγάλο ψυχικό σθένος, να αναλάβεις τις ευθύνες σου. Ή τουλάχιστον εκείνες που σου αναλογούν.

Και δυστυχώς για την κα Δούρου, είναι πολλές.

• Όταν γνωρίζεις τον μεγάλο κίνδυνο, αφού τα έργα αυτά (που δεν γίνανε ποτέ), είχαν χαρακτηρισθεί «άμεσης προτεραιότητας», σύμφωνα και με την σχετική μελέτη (2015), άρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΘΕΙΣ ΑΓΝΟΙΑ.
• Όταν έχεις τους αναγκαίους πόρους, από το αποθεματικό που παρέλαβες (2014), άρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΘΕΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ.
• Όταν έχεις έτοιμη τη μελέτη, ακόμα και την Μελέτη Περιβαντολλογικών επιπτώσεων (2015), άρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΘΕΙΣ ΑΝΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ.
• Όταν είχες τρία (3) χρόνια μπροστά σου (2015 -2017) άρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΘΕΙΣ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟ.
• Όταν έχεις την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ αρμοδιότητα, για τα Αντιπλημμυρικά έργα (ΦΕΚ 87Α’/2010), άρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΘΕΙΣ ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ.

Και δεν έχεις κάνει όλ’αυτά που θα απέτρεπαν το δράμα, τότε έχεις ΕΥΘΥΝΗ!!

ΑΜΕΛΕΙΑ-ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ-ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ (;)

Ελάχιστη σημασία έχει.
Και βέβαια, ούτε τα διαχρονικά εγκλήματα των μπαζωμένων ρεμμάτων, ούτε τα νομιμοποιημένα αυθαίρετα, μπορεί να λειτουργήσουν σαν άλλοθι, γι’ αυτήν σου την απραξία.

Γιατί, αλίμονο εάν κρυφτούμε πίσω από όλα αυτά τα στρεβλά του παρελθόντος. Τότε να περιμένουμε τα επόμενα θύματα μη προχωρώντας τα έργα, που θα θεραπεύσουν, ακριβώς αυτά τα στρεβλά. Και βέβαια, δεν μπορεί να επικαλείσαι, σαν εμπόδιο για το έργο, οιοδήποτε αρμόδιο ή αναρμόδιο παράγοντα, αφού έχεις όλη τη δυνατότητα (με δική σου μάλιστα Κυβέρνηση), τρία ολόκληρα χρόνια να τα ξεπεράσεις...εφόσον βέβαια ενδιαφερθείς.

Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν περιμέναμε διαφορετική αντιμετώπιση από την κα Δούρου.
Τρία και πλέον χρόνια, όλοι εμείς οι σύμβουλοι της μειοψηφίας, στο Περιφερειακό Συμβούλιο την εγκαλούσαμε επανειλημμένα, ότι κατασπαταλούνται πόροι και δυναμικό, χωρίς ιεράρχηση αναγκών και προτεραιοτήτων.
Τονίζαμε ότι θα πρέπει να δώσει έμφαση στα μεγάλα έργα υποδομών. Ότι οφείλει να «διοικήσει» την Περιφέρεια και τους ανθρώπους της, επισπεύδοντας τα έργα που «λιμνάζουν τραγικά».

Η σιωπή της προς απάντησή μας.
Κρυβόμενη, πίσω από τους Αντιπεριφερειάρχες, με αλαζονεία και αυταρχισμό, μας επέπλητε «αφού τα κάνουνε όλα καλά».
Δεν έχουμε, λοιπόν, συνηθίσει την Περιφερειακή Αρχή και την επικεφαλή της σε αυτοκριτική. Ήταν πάντα κατήγορος. Ποτέ κατηγορούμενη. Για όλους και όλα......
Το Σύνταγμα, οι προκάτοχοί της, οι θεσμοί, τα Ιδιωτικά Συμφέροντα, το Κράτος (αφηρημένη έννοια), η εκάστοτε (βολική λέξη) Κυβέρνηση (όχι βέβαια η τωρινή), οι Δήμαρχοι, οι Υπηρεσιακοί παράγοντες και, ουκ έστι αριθμός, ενόχων.

Δεν περιμέναμε λοιπόν τίποτε περισσότερο.
Όμως αυτή, η γελοιότητα με το dress code των κρίσεων (ενδυματολογικού κώδικα που λανσάρει) και η αυτομήνυση που έκανε η κα Δούρου, εν μέσω του εξελισσόμενου δράματος, σ’ ένα κρεσέντο λαϊκίστικο θεατρινίστικης παράστασης, που έκανε το Πανελλήνιο να γελά, αλλά και να εξοργίζεται, μας ξεπερνά.
Σαν πολίτες, σαν αιρετούς, σαν ανθρώπους με συναισθήματα.
Δεν ζητάμε την παραίτηση της κας Δούρου.
Έτσι κι αλλιώς, θα την παραιτήσει σύντομα, ο λαός.
Όμως μια συγνώμη την οφείλει.

Να σώσει, αν όχι την αξιοπρέπειά της, τουλάχιστον τα προσχήματα.