Ολοκληρώθηκε το δεύτερο έκτακτο Συνέδριο των Πράσινων με έναν πλούσιο, καθαρά πολιτικό διάλογο που δεν έκρυβε από πίσω καρέκλες (κανένας στους Πράσινους δεν ενδιαφέρεται για καρέκλες).

Ένα διάλογο που ανέδειξε την στοχοπροσήλωση όλων των μελών στην επεξεργασία θέσεων και λύσεων για την Κλιματική Κρίση, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την Δημοκρατία μας. 

Με την ευχή να έρθει επιτέλους και στην Ελλάδα το Πράσινο Κύμα που θα τσιγκλίσει το πολιτικό σύστημα και θα το κάνει να σεβαστεί πραγματικά το Περιβάλλον, τις ίσες ευκαιρίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα της κοινωνίας να διαχειρίζεται εκείνη τους Κοινούς Πόρους. 

Συζητήσαμε για τις πόλεις και την ανάγκη με συγκεκριμένα μέτρα να γίνουν βιώσιμες.

Συζητήσαμε για τις ήπιες μορφές ενέργειας και την ανάγκη να εγκατασταθούν με σεβασμό στο τοπικό Περιβάλλον και να μοιραστούν δίκαια στην Κοινωνία.

Για την διαχείριση των αποβλήτων που πρέπει να αποτελέσουν μέρος της Κυκλικής Οικονομίας.

Για τα ανθρώπινα δικαιώματα που η προσβολή τους διευρύνεται συνεχώς, είτε από τις νέες τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνίας, είτε από τις απαιτήσεις της αγοράς, είτε από τον αποκλεισμό κοινωνικών ομάδων, ΑμεΑ και πεζοί, ποδηλάτες, μειονότητες, οικονομικά μειονεκτούντες κλπ.

Για τις εργασιακές σχέσεις που αποσυλλογικοποιούνται και προσαρμόζονται σε αναχρονιστικά μοντέλα, σκληρών και απάνθρωπων όρων.

Για την ευημερία της υπαίθρου που συνδέεται με την ερήμωση, την ποιότητα της διατροφικής αλυσίδας και την διοικητική αποκέντρωση.

Συζητήσαμε και για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Συζητήσαμε και για το πολιτικό σύστημα. Την διαφάνεια, την συμμετοχή των πολιτών, την χειραγώγηση της κοινής γνώμης, την παιδεία, τον πολιτισμό που αποδημοκρατικοποιούνται μέσα από τη κυριαρχία της αγοράς και των ιδιωτικών συμφερόντων. 

Διαπιστώσαμε δεκάδες κινδύνους που μεταλλάσσουν το κοινωνικό γίγνεσθαι και εντοπίσαμε την αντίφαση, την ώρα που η κοινωνία ψάχνει να βρει ένα παράθυρο μέσα στα αδιέξοδα του καθιερωμένου οικονομικού μοντέλου, το πολιτικό σύστημα να σκληραίνει με την εφαρμογή της λιτότητας, το αστυνομικό κράτος, τον έλεγχο των ΜΜΕ και την κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων. 

Διαπιστώσαμε λοιπόν ένα μικρό φως ελπίδας.

Οι πολίτες απομυθοποιούν σιγά σιγά το μοντέλο του υπερκαταναλωτισμού ως εργαλείο προσέγγισης της ευτυχίας. Επιλέγουν πιο ασφαλείς λιγότερο ανταγωνιστικούς και δίκαιους δρόμους. Αρχίζουν να εκτιμούν όλο και περισσότερο την αναγκαιότητα σεβασμού στο Περιβάλλον. Ολο και περισσότερα θεματολογικά κινήματα εμφανίζονται αναπτύσσοντας μια σχέση εμπιστοσύνης με την καθαρή και αγνή συλλογική οργάνωση. Συνειδητοποιούν ότι η ατομική εξέλιξη συνδέεται άρρηκτα με την συλλογική εξέλιξη.

Ολο και περισσότεροι πολίτες απαιτούν πια καθαρό πολιτικό λόγο, ειλικρινή πολιτικά σχήματα και δράση. 

Μέσα σε αυτό το τοπίο απαιτείται μια επανεκκίνηση του Πράσινου λόγου στην Ελλάδα. Με πολύ συγκεκριμένες θέσεις, με συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχεδιασμό να διεκδικήσουμε την δίκαιη μετάβαση σε μια πράσινη αειφόρο οικονομία και την συνολική ευημερία. 

Είναι το στοιχείο της διαφορετικότητας των Πράσινων η συνεχείς και επίμονη επεξεργασία των θέσεων με επιστημονική ανθρωποκεντρική και περιβαλλοντική τεκμηρίωση. 

Με στιβαρό λόγο να επικοινωνήσουμε και να αφυπνίσουμε τους πολίτες με στόχο να αποτελέσουμε στην επόμενη Βουλή μέρος της νομοθετικής εξουσίας και να συνδιαμορφώσουμε την αλλαγή στις πολιτικές που μας έφεραν μέχρι εδώ. 

Να επιβάλλουμε μαζί με τους πολίτες μια άλλη ποιότητας ζωής με φιλικές και καθαρές πόλεις, με δίκαιη κατανομή των Κοινών Πόρων, με αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις, χωρίς φτώχεια και αποκλεισμούς, με το δικαίωμα της συμμετοχής των πολιτών στις αποφάσεις και με σεβασμό στον πλανήτη μας. 

Υ.Γ.:

Θα σταθώ λίγο περισσότερο στη Τοπική Αυτοδιοίκηση και στην ζωή στις πόλεις μια και ήμουν εισηγητής των θέσεων που υιοθετήθηκαν.

Η πανδημία του Covid-19 έδειξε περίτρανα και την αναγκαιότητα της αποκέντρωσης και της ενίσχυσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την αντιμετώπιση των κρίσεων, αλλά και την επιχειρησιακή της ανεπάρκεια λόγω της κυριαρχίας ενός συγκεντρωτικού και ανοργάνωτου κράτους.

Ταυτόχρονα αναδείχτηκε και μια σειρά από αδυναμίες στις γειτονιές.

Τεράστιες ελλείψεις στην αρμοδιότητα της Υγείας και της Πρόνοιας, έλλειψη κοινόχρηστων χώρων και πεζοδιαδρομών, αδυναμίες στο σύστημα μαζικών μετακινήσεων, ευάλωτες τοπικές αγορές, αδύναμα συστήματα ανακύκλωσης (π.χ. μάσκες, self test κλπ) και αδυναμία επικοινωνίας. Ατελές σύστημα διαφάνειας και ελέγχου των δημόσιων συμβάσεων. 

Οι Πράσινοι διεκδικούν:

Διεύρυνση της διαφάνειας, της συμμετοχής και του κοινωνικού ελέγχου με Πράσινες Δημόσιες Συμβάσεις.

Συγκεκριμένα Επιχειρησιακά Προγράμματα Αειφορίας με προδιαγραφές στις μετακινήσεις, την παιδεία, τον πολιτισμό, την άσκηση και την τοπική οικονομία.

Στρατηγική Διαχείρισης του Αστικού Πρασίνου.

Ανάπτυξη της Κυκλικής Οικονομίας με στόχο της μείωση και την επανάχριση των Αποβλήτων.

Μέτρα ενίσχυσης των τοπικών αγορών με σκοπό την αποκέντρωση, την μείωση του Ι.Χ. και την προστασία των καταναλωτών.

Ολοκληρωμένο Τοπικό Αποκεντρωμένο Σύστημα Υγείας και Πρόνοιας με έμφαση στην Τρίτη Ηλικία.

Πλήρη αξιοποίηση των εφαρμογών Πληροφορικής και Επικοινωνίας με κεντρική κρατική διαπληροφοριακή διαχείριση για την μείωση των μετακινήσεων, αλλά και την προστασία και την αξιοπρέπεια των πολιτών.

Χάρης Κουγιουμτζόπουλος
Δημοσιογράφος Τοπικής Αυτοδιοίκησης