Την μακρινή Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017, το Χαλάνδρι ξυπνούσε σε μια νέα πραγματικότητα. Δύο κεντρικά καταστήματα της πλατείας τερμάτιζαν τη λειτουργία τους οριστικά. Μαζεμένα καθίσματα, σφαλιστές πόρτες ήταν η στενάχωρη εικόνα εκείνου του πρωινού. Μια εικόνα, που έμελλε να παραμείνει η ίδια μέχρι την Τετάρτη 15 Μαΐου 2019, όταν συνέβη το απίθανο.

20 μήνες και κάτι, μετά, το ένα από αυτά τα καταστήματα καλλωπίστηκε, φωτίστηκε να υποδεχθεί τον Συνδυασμό του Δημάρχου Σίμου Ρούσσου, ως εκλογικό Κέντρο, αυτή τη φορά. Μια κίνηση, που υπό προϋποθέσεις δεν θα προκαλούσε σχόλια θετικά ή αρνητικά, αφού ευτυχώς ζούμε σε χώρα του Δυτικού κόσμου και ο καθένας έχει τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί και να πλειοδοτήσει στην ενοικίαση κάποιου ακινήτου, έστω και για βραχύβια εκμίσθωση.

Εδώ όμως αρχίζουν και τα προβλήματα με τον Δήμαρχο Ρούσσο, τις απόψεις του, τις πρακτικές του και τις επιλογές του. Εδώ ανατέλλει η αλαζονεία της εξουσίας, η αμετροεπής προβολή.

Ας πάμε λίγο πίσω σε εκείνες τις ημέρες, όταν δημοσιοποίησα τις σκέψεις μου με ένα κείμενο που τιτλοφόρησα "Τα λουκέτα της Πλατείας", ένα κείμενο, που προκάλεσε πολλές συζητήσεις εντός και εκτός Χαλανδρίου, ένα κείμενο που εκτός τον τοπικό τύπο το ανέβασα και στην προσωπική μου σελίδα στο fb. Ανάμεσα λοιπόν στα πολλά σχόλια, ιδιαίτερη βαρύτητα απέκτησαν εκείνα του Δημάρχου Ρούσσου, με τον οποίο υπήρξε μια αντιπαράθεση επιχειρημάτων, που εκ των πραγμάτων με βρήκαν απέναντί του.

Επειδή οι μέρες είναι πονηρές και επειδή δεν θέλω να κουράσω μεταφέρω λέξη προς λέξη την άποψη του Δήμαρχου Ρούσσου, όπως εκείνος διατύπωσε στη σελίδα μου. Αφού πρώτα ρίχνει τις ευθύνες σε εμένα γιατί τάχα μοίραζα "αφειδώς νέες άδειες" καταστημάτων εστίασης, ως μέλος της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής(!!!), συνεχίζει την επιχειρηματολογία του, σχετικά με τα λουκέτα, με το εξής καταπληκτικό: "Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για την εκβιαστική συμπεριφορά των μεγαλοϊδιοκτητών παλαιοχαλανδραίων, που απομυζούν συστηματικά τους ενοικιαστές μαγαζάτορες".

Αυτά πίστευε ο Δήμαρχος Ρούσσος, το καλοκαίρι του 2017 για τους "μεγαλοϊδιοκτήτες" τους οποίους και στοχοποιούσε επειδή «απομυζούσαν» τους ενοικιαστές τους. Ο καιρός όμως έχει γυρίσματα και αυτοί οι "παλαιοχαλανδραίοι μεγαλοϊδιοκτήτες", αρκετούς μήνες μετά, κάθισαν προφανώς στο ίδιο τραπέζι για να διαπραγματευτούν μαζί του...

Από όπου και να το δει κανείς κάτι δεν πάει καλά εδώ. Δεν είναι η ώρα για υποθέσεις, ούτε θέλω να σκεφτώ πώς και γιατί προέκυψε εκλογικό Κέντρο του Δημάρχου Ρούσσου στην Κεντρική πλατεία, σε κλειστό εδώ και 20 μήνες μαγαζί...

Αυτό όμως που μπορώ να καταθέσω είναι πως όποια κι αν ήταν η διαδικασία, όποια κι αν ήταν η συμφωνία, προσωπικά τουλάχιστον μου προκαλεί απέχθεια η αντίληψη, τύπου "είμαι Διοίκηση και ανοίγω εκλογικό, όπου γουστάρω", γιατί εγώ αυτό εισπράττω...Ψευτομαγκιά, αμοραλισμό, επίδειξη, πολιτικό κουτσαβακισμό, αλαζονεία... κρίμα...

Κώστας Αγγελής
Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου